29 december: De pups precies een week
Vandaag een klein mijlpaaltje: het kwintetje is precies één week oud. Ze groeien als kool en hebben nu het formaat van een volwassen cavia. Yoline vindt ook dat haar kinderen al groot genoeg zijn
dat zij niet meer de hele dag bij hen in de werpkist hoeft te zijn om op te passen. Regelmatig gaat ze buiten de werpkist liggen of zelfs beneden. Maar de puppy’s hoeven maar te piepen, of ze
komt weer aandraven. Xanta heeft het een beetje opgegeven, die staat niet meer de hele tijd smekend bij de kist in de hoop dat ze een pup mag likken. Dan ligt ze liever beneden bij de baas.
Ter gelegenheid van deze eerste ver’week’dag even wat staatsieportretjes.
Het was niet de enige mijlpaal. Vanmiddag heb ik het geboorteaangifteformulier naar de pupbemiddeling van de kooikervereniging verzonden, waarop ik moest aangeven hoeveel teefjes en reutjes er
beschikbaar komen voor de belangstellenden op de wachtlijst. Twee om twee. Met andere woorden: als alles gaat zoals we hopen, blijft er een teefje hier wonen. Welke dat is? Nog geen idee. Eerst
maar zien hoe de pupjes groter worden en welk karaktertje het beste bij ons en Xanta en Yoline past. Het voelt een beetje weemoedig. Zijn ze er nog maar net, en het aftellen naar een afscheid is
al bijna begonnen. Maar het lijkt me voor vier wachtenden op de wachtlijst een bijzonder begin van het nieuwe jaar. De volgende deadline wacht al: binnen drie dagen moeten we de namen voor de
stamboom doorgeven. Nog even dubben.
