20 oktober: zeven weken
Ons kwartetje wordt over twee dagen al weer zeven weken. Zéven weken … Ze zeggen wel ‘de tijd vliegt als het gezellig is’, maar het gaat inderdaad heel hard. Volgende week
woensdag gaat de eerste pup al bij ons weg. En de maandag erop de laatste. Eigenlijk wil ik daar nog niet aan denken. Maar helaas, de klok tikt gewoon verder. Afgelopen weken was het dan ook
aardig druk voor de pups. De nieuwe baasjes kwamen natuurlijk kijken, de chipper is geweest (en jee, wat zijn ze snel bij de Raad van Beheer, want vandaag lagen de stambomen in de bus), de dames
van de rasvereniging voor de nestkeuring kwamen en wij gingen met z’n allen naar de dierenarts voor de eerste inentingen. Ook het eerste autoritje, al was het dan kort, ging goed. Voor de komende
week hebben we nog een aantal dingen op het programma staan in het kader van socialiseren, dus er is geen tijd om te vervelen.
Alles gaat nog steeds voorspoedig. Ze eten, slapen, ravotten op een uitbundige manier. Om over het plassen nog maar niet te spreken. Het verwondert me nog dat er op de stamboom bij ras
‘kooikerhondje’ staat vermeld en niet ‘pissenbed’. Want tjongejonge, wat kunnen die beesten plassen. En al die hoopjes … we blijven met toiletpapier heen en weer lopen. Als het aan Yoline lag,
zou ze nog steeds alles netjes opeten, maar dat wil ik haar niet aandoen.
Elke eigenaar weet inmiddels welke pup hij over iets meer dan een week mee naar zijn eigen huis neemt. Roma gaat naar Drenthe en wordt dan Silke genoemd, Vienna gaat als Teuntje naar Overveen,
Orlando naar Duitsland (en blijft waarschijnlijk Orlando heten) en Paris gaat naar Bussum, maar ik weet nog niet onder welke naam. Als ik hoor hoe druk de nieuwe eigenaren zijn met kopen van
speeltjes, benches, halsbandjes en dergelijke en bespreken van puppycursus en hoe aardig ze naar de pupjes kijken, denk ik dat ons viertal fijne nieuwe tehuizen heeft gevonden.
Gelukkig hebben wij de foto's dan nog, maar het zal toch heel erg wennen zijn. Want hoe onthoud je de speciale geur van hun vacht en adem en de zachtheid van hun haartjes? En de zachte likjes
tegen je kin?
De laatste weken bij ons
Allemaal nog een keer naar buiten
